De varenrouwmug is een veel voorkomende plaaginsect, bij binnenshuis gekweekte planten. Vooral als de luchtvochtigheid hoog is. U kunt ze zien rondvliegen bij kamerplanten of ze verzamelen zich bij een nabijgelegen raam. Deze mug steekt gelukkig niet maar kan wel voor overlast zorgen.
De ontwikkeling van de varenrouwmug
De varenrouwmug legt haar eitjes in de bodem. Wanneer de eitjes uitkomen wordt er een larve geboren. Larven of maden hebben een glanzende zwarte kop en een langwerpig, witachtig tot transparant lichaam, ongeveer 3 mm lang. Ze komen het meest voor in vochtige, rijke bodems en voeden zich met wortels, schimmels en andere organische materialen. De geboren larven kruipen uit de grond en beginnen direct met het knagen aan de wortels.
Volwassenen varenrouwmuggen zijn delicate, grijszwarte, mugachtige vliegen met lange poten en een paar heldere vleugels. De volwassen varenrouwmug is zo’n 4 tot 5 mm groot. Ze lijken erg op fruitvliegjes. Het zijn geen goede vliegers. De volwassen muggen leven voornamelijk van dood organisch materiaal maar bij gebrek hieraan vreten ze ook de wortels van levende planten aan.
Volwassen exemplaren leven ongeveer een week en leggen tot 300 eieren in de rijke, vochtige bodem. Binnen 4-6 dagen verschijnen er kleine larven en beginnen ze zich te voeden met plantenwortels gedurende hun twee weken durende periode. Het popstadium duurt 3-4 dagen, waarna jonge volwassenen de grond verlaten en beginnen aan de volgende generatie. De gehele levenscyclus van ei tot volwassen kan in slechts 3-4 weken worden voltooid, dit is afhankelijk van de temperatuur.
Welke schade richt de varenrouwmug aan?
- Bekende schadebeelden van de varenrouwmug zijn plotselinge verwelking, verlies van kracht, slechte groei en vergeling. Bij ernstige besmetting kan een aanzienlijk deel van de planten verloren gaan. Larven zijn het schadelijkst voor zaailingen, stekken en jonge planten. Doordat de larven het gewas aanvreten krijgt de plant moeite met het opnemen van water en voedingsstoffen. Sterke, oudere planten komen de schade vaak wel te boven tenzij de infectie erg hoog is.
- Daarnaast zorgen de uitwerpselen van de varenrouwmug voor cosmetische schade aan het gewas.
- Als laatste zijn deze muggen overdragers van virussen en schimmels waardoor planten verzwakt worden.
Bestrijden van varenrouwmug
Het bestrijden van de varenrouwmug kan door biologische bestrijders in te zetten.Voor een preventieve bestrijding van de rouwvliegjes leveren we de Hypoaspis miles (Stratiolaelaps scimitus) roofmijt. De Hypoaspis miles is een bodemroofmijt die een breed scala aan insecten bestrijdt. Deze roofmijt leeft in de bovenste grondlaag tot 4 cm diep en kan zich snel door de grondlaag bewegen en voelt zich thuis in vochtige (pot)grond. De Hypoaspis richt zich voornamelijk op de eieren, larven en poppen van varenrouwmuggen (Sciaridae), met een voorkeur voor kleinere larven. De Hypoaspis werkt niet tegen de reeds aanwezige volwassen exemplaren.
De Hypoaspis is vooral geschikt als preventief middel tegen de varenrouwmug, vroegtijdige inzet is essentieel. Afhankelijk van de verwachte plaagdruk wordt gestart met een dosis van ca. 250 stuks roofmijten per vierkante meter. Na één tot twee weken is het goed om een onderhoudsdosering te geven van nogmaals 250 stuks per vierkante meter. Indien er al varenrouwmuggen aanwezig zijn kan er gekozen worden de dosering te verhogen naar 500 stuks per vierkante meter.
Daarnaast kunt u ook gebruik maken van de Steinernema feltiae aaltjes die werkzaam zijn tegen de larven en poppen van diverse plaaginsecten. In de bodem kan de Steinernema feltiae de larvale stadia van varenrouwmuggen (grondvliegjes, Sciaridae), poppen van trips en larven van taxuskever bestrijden. Aaltjes zijn van nature in de bodem voorkomende rondwormen (Nematoden). Ze zijn erg klein (0,3 tot 0,7 mm) en dus onzichtbaar. Ze zijn onschadelijk voor mens, dier en plant.
